Blogopmaak
Het ontstaan van de cover van OUD VET
Ik heb lang nagedacht over het ontwerp van de cover. Een ding wist ik zeker, ik wilde niet gebruik maken van stockfoto's of -illustraties. Uiteindelijk heb gekozen voor een tekening die ik in de zomer van 2017 op het naaktstrand van Scheveningen snel heb gemaakt.
De originele tekening is niet meer in mijn bezit. Die heb ik voor een paar euro op Koningsdag aan iemand verkocht die er heel blij mee is. Met Photoshop heb ik de digitale versie bewerkt. Een in kleur en een zwartwit. De zwartwit versie heb ik voor de cover van OUD VET gebruikt.
Een aantal van mijn vrienden vinden het helemaal niks, maar daar trek me weinig van aan. Ze weten wel hoe eigenwijs ik ben. Misschien maak ik voor de 2e druk wel een andere cover. Krijgen ze toch nog hun zin.
Ik heb het boek aan het personage 'Rachel' gegeven, mijn P.A. (Personal Assistent). Tot mijn verbazing heeft zij er nog minstens tweehonderd taalfouten uitgehaald. Ik schaam me diep! Ondanks de redactieslag van een freelance redacteur heeft Rachel na twee dagen zwoegen er nog zoveel weten te corrigeren. Als auteur is het onmogelijk om al die tekstfouten te filteren. Je wordt leesblind van je eigen teksten. Rachel heeft me een groot cadeau gegeven en ik ben haar eeuwig dankbaar. 😘👍
Als je een boek begint te schrijven heb je normaal gesproken al een beeld van je gewenste lezers voor je. Wie wil je bereiken? En wat wil je dat ze na je boek te hebben gelezen voor gevoel meegeven. Zo is het echter bij mij niet begonnen.
Het leven zit vol verrassingen, zo bleek het deze week. Paul een personage uit het boek is plotseling overleden. Na een kort ziektebed van drie weken was het afgelopen, een leven van 66 jaar. Zomaar in een flits voorbij, zonder vooraankondiging of luid trommelgeroffel.
Ik kook graag. Al mijn hele leven. Uiteraard begonnen met de Indische keuken maar langzamerhand me verdiept in de keukens van menige culturen. Alle recepten in het boek kook ik geregeld. Ook deze die ik om een of andere reden niet in het boek heb opgenomen.
Het was de eerste lockdown dat me deed besluiten een boek te schrijven. Ik had het er al vaak met mijn vrienden over. Vaak vertelde ik de meest bizarre verhalen aan ze, waar ze soms smakelijk om moesten lachen of heel verbaasd op reageerden. In een maand tijd waren – tijdens de eerste lockdown – al mijn marketing opdrachten gecanceld, dus besloot ik te schrijven.
